اختلالات هورمونی : اختلالات و بیماری های هورمونی می توانند منجر به بروز چاقی شوند که از مهم ترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :

کم کاری تیروئید : در این بیماری به علت پایین بودن سطح هورمون های غده تیرویید متابولسیم بدن کاهش یافته و تمایل بدن به ذخیره انرژی و چاقی بیشتر می شود . از طرف دیگر کمبود هورمون های تیروییدی منجر به حبس آب در بدن و ادم می شود و در نهایت به دنبال تجمع چربی و آب وزن بدن افزایش می یابد . زنان 6 برابر مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند و به همین دلیل میزان شیوع چاقی در آنها بیشتر است .

️ اختلالات غده هیپوفیز : پاره ای از اختلالات غده هیپوفیز منجر به افزایش ترشح هورمون های استروئیدی و چاقی می شود .

️ اختلال در عملکرد غده فوق کلیوی : اختلال در عملکرد غده فوق کلیه موجب بروز سندرم کوشینگ و چاقی می شود . در بیماری سندرم کوشینگ میزان هورمون های استروئیدی در خون افزایش می یابد . هورمون های استروئیدی موجب تجمع و ذخیره چربی در ناحیه شکم ران ها باسن و چاقی مرکزی می شود . چاقی در این بیماری در حد متوسط می باشد .

️ بیماری تخمدان پلی کیستیک : در این بیماری تخمدانها دارای کیست های متعدد است . نیمی از این بیماران چاق هستند . بهم ریختگی تعادل هورمونی می‌تواند سبب بروز کیست یا کیسه‌های مایع حاوی تخمک شود که از تخمدان‌ها آزاد نشده‌اند . این کیست‌ها روند تخمک‌گذاری‌ را مختل کرده و در نتیجه سبب اضافه وزن ، پرمویی در صورت ، اختلال در دوره‌های عادت ماهانه و گاهی ظاهر شدن آکنه(جوش) می‌شود .

️انسولینوما : بیماری نادری است که با افزایش بیش از حد ترشح انسولین و چاقی همراه است .

️اختلالات هیپوتالاموس : گاهی اوقات در جریان التهاب ، ضربه یا تومور ناحیه هیپوتالاموس اشتهای فرد زیاد شده و بدنبال آن پرخوری و چاقی بروز می کند.

 با توجه به چاقی رو به گسترش و شیوه های مختلف ارائه شده ، چرا اکثر رژیمها با شکست روبرو می شوند ؟؟؟
 

و آیا واقعا علت اصلی آن پرخوری و عدم تحرک به تنهایی است؟؟؟

🔹 این درسته که با پیشرفت تکنولوژی فعالیت انسانها به شدت کاهش یافته و از طرفی وقت کافی نداشتن باعث استفاده از غذاهای آماده با کالری بالا یا همان Fast Food گردیده اما یادمان نرود که تکنولوژی و فن آوریهای نوین تنها باعث آسایش و شاید بتوان گفت تنبلی جسمی گردیده اما متاسفانه ابدا نتوانسته آسایش روحی ایجاد نماید و همانطور که ملاحظه می شود انواع اضطراب ، ترس ، افسردگی ، خشم و عصبانیت و کلا حس عدم امنیت درونی در حال افزایش است و مطمئنا مسائل روحی روانی بر جسم ارجحیت داشته و در بسیاری از بیماریها مسائل روحی و روانی فرد دخیل بوده و این مشکلات رو به گسترش خواهند بود . پس تحرک روزانه و رژیم کم کالری از موارد لازم جهت کاهش وزن بوده اما کافی نیستند و برای درمان باید کل عادات جسمی و روحی فرد مورد ارزیابی قرار گرفته و نه چاقی فرد چرا که چاقی مانند لاغر شدن تنها علامتی از یک بیماری است و نه خود بیماری و برای درمان باید به سراغ بیماری رفت تا درمان صورت بگیرد و نه به سراغ علامتی از بیماری که مطمئنا چون بیماری اصلی درمان نشده چاقی برگشت خواهد نمود .

پس در هر جا به تبلیغی برخورد کردید که در آن دارویی به شما معرفی می گردد که باعث کاهش وزن در شما می گردد بدون اینکه شرح بیماری شما را بداند و به همه افراد با اضافه وزن توصیه می گردد بدانید که اگر هم باعث لاغری شما گردد این قضیه موقتی بوده و چاقی برخواهد گشت . پس استفاده از داروهای مسهل ، ادرار آور ، داروهای تیروئید و یا ... که جدیدا تحت عنوان داروهای گیاهی در بازار عرضه می شود متاسفانه نمی توانند مسائل و مشکلات درونی شما را برطرف نمایند و در نهایت به وزن سابق خود خواهید رسید علاوه بر اینکه باید عوارض داروهای مورد استفاده را نیز تحمل نمائید 😩😞.

🔺  پس در درمان باید نظم از دست رفته ، برگردد و با فعالیت و رژیم مناسب بیمار سلامتی خود را بدست آورد .بروز تمايل سيری ناپذير به خوردن ( که حتی بدون لذت از خوردن می باشد) بعد از ابتلا به اضطراب ، افسردگی ، عصبانيت های مکرر و ... آشکار می شود.

☘️ برای درمان واقعی چاقی يک درمان در کل ابعاد بیماری لازم است نه متمرکز شدن بر یک علامت از بیماری ، بدين گونه که علاوه بر تغييرات لازم در عادات غذايي و فعاليتهای روزانه (تا حد امکان) بايد بيمار از هر جهت درمان شود به اين معنا که مسائل روحی و روانی و همينطور مشکلات جسمی (منجر به چاقی) درمان شوند تا بدن نظم از دست رفته را بازيابد .

💡 در بيماری که به دنبال عارضه اضطراب و يا افسردگی ناچار است مرتب غذا بخورد ، گرفتن رژيم غذايی بسيار محدود کننده ( در صورت توانايي انجام آن ) به علت برطرف نشدن اضطراب ، به سرعت وزن به حالت اوليه بر می گردد از طرف ديگر از آنجايی که تمايل بسيار به خوردن در چنين افرادی در واقع يک مکانيسم جبرانی برای رفع اضطراب يا افسردگيست ( مانند ناخن جويدن ، تکان دادن پاها و ...... ) با محروم شدن بيمار از اين جبران ، اختلالات شديدتری در سيستم حياتی بروز می کند و بيماری روحی جسمی شدت می گيرد .