دفاع شخصی

دفاع شخصی به ‌معنی استفاده از نیروی فیزیکی برای مقابله با یک تهدید خشونت‌آمیز فوری است. این نیروی فیزیکی و شخصی ممکن است با استفاده از سلاح یا بدون سلاح اعمال شود. در هر دو حالت، موفقیت دفاع به پارامترهای مختلفی بستگی دارد؛ ازجمله شدت تهدید و نیز آمادگی ذهنی و فیزیکی مدافع.

توصیه می‌شود تکنیک‌های دفاع شخصی تحت رفتارهای تهدیدآمیز و خشونت سیستماتیک در کلاس‌های دفاع شخصی آکام سلامت آموخته شود. آموزش دفاع شخصی در رشته‌های گوناگون در سراسر جهان گسترده شده ‌است و بسیاری از مدرسان هنرهای رزمی نیز کلاس‌های دفاع شخصی مختلفی را برگزار می‌کنند. درحالی‌که تمام آموزش‌های هنرهای رزمی را می‌توان استدلالی نسبت به برخی از برنامه‌های کاربردی برای دفاع شخصی دانست. با توجه به وجود ورزش‌های مناسب، تعدادی زیرشاخه‌های متنوع اختصاصی (برای مثال، دفاع در برابر اقدام به تجاوز برای زنان، دفاع از خود برای کودکان و نوجوانان) نیز وجود دارد.

سیستم‌های قابل توجه در تدریس دفاع شخصی عبارت‌اند از:

• سیستم‌های غیرنظامی مدرن ارتشی، مانند سیتما، کراوماگا، دیفندو

• سیستم‌های فراگیر دفاع شخصی، مانند وینگ چون کونگ فو، آیکیدو، جوجیتسوی آلمانی، جودو

• سیستم‌های دفاع در برابر اقدام به تجاوز برای زنان

• سیستم‌های دفاع شخصی براساس واقعیت، مانند RBSD

• می‌توان از ورزش‌های براساس سیستم دفاع و حمله، مانند وینگ چون کونگ فو، کیک‌بوکسینگ، موای تای، بوکس، ساواته، شوت بوکسینگ، سانشو، جودو، جوجیتسو برزیلی، سامبو، هنرهای رزمی ترکیبی و کشتی به‌عنوان دفاع شخصی اقتباس کرد.

• سیستم‌های سنتی دفاعی غیرمسلحانه، مانند کاراته، تکواندو، هاپکیدو، پنچاک سیلات. این سبک‌ها همچنین می‌توانند شامل رقابت باشند.

• سیستم‌های سنتی دفاعی مسلحانه، مانند اسکرما/ آرنیس/ کالی، که شامل دفاع‌های غیرمسلحانه هم می‌شوند.