فوایدی چند از آب درمانی

آب در روح و روان انسان تأثیرگذار است و افرادی که آب کمتری مصرف می‌کنند، عصبی‌تر هستند و استرس آنها نیز بیشتر است

دفع سموم از بدن بسیار اهمیت دارد و مصرف ۸ تا ۱۲ لیوان آب در روز، سموم را از بدن خارج می‌کند همچنین کم آبی خطر مرگ را برای افراد به دنبال دارد.

۱) درمان با آب در بیماریهای انسان بسیار ساده و طبیعی است.

۲) روش درمان زیاد دشوار نیست.

۳) کاملاً بی ضرر است و آثار بدی بر جا نمی گذارد.

۴) آثار مسمومیت به همراه ندارد و نیازی به داروهای سمی نیست.

۵) ارزانترین وسیله است و درهمه جا براحتی بدست می آید.

۶) هضم را بهبود می بخشد و یبوست را که منشاء بروز اغلب بیماریهاست برطرف می کند.

۷) خواب طبیعی را برقرار می سازد و مغز و بدن را تقویت می بخشد.

۸) بی درد است و درد را بسهولت تسکین می دهد.

۹) درمان آن اساسی و ریشه ای است.

قواعد کلی برای آب درمانی

۱) بدن بیمار بویژه را پاها را نباید به مقدارکافی گرم نگه داشت و چنان چه احساس لرز نماید، از طریق مالش با حوله داغ، ورزش و جریانی ازآب گرم در پا او را گرم نمود.

۲) مناسب ترین زمان پیش از اوقات صبحگاهی و قبل ازرفتن به بستر خواب است. بیمار نباید پیش یا بلافاصله پس از هر غذا یا فعالیت یا وقتی که اطاقش سرد است، درمان شود.

۳) پس از جریان هوای گرم، باید کشاله ران را شستشو داد یا دوش گرفت یا با اسفنج بدن را مرطوب ساخت.

پاشیدن آب بر بدن یا شستشو با آب سرد ازسرما خوردگی جلوگیری می کند و پس از مصرف آب سرد باید احتیاط کرد که گرما از طریق ورزش حاصل گردد، ولی اگر بیمار ناتوان است، حمام آفتاب، مالش با استفاده از کمپرس آب داغ، حمام بخار، پوشش و غیره در اطاق گرم (حداقل ۲۰ درجه) ضرورت پیدا می کند.

۴) یک قاشق چایخوری آب تازه یا ولرم در صورتی که بیمارآب بطلبد، در حلقوم او می ریزند، ولی نباید مقادیر زیادی آب داد.

۵) از تمام مواد مضعف یا محرک اعصاب مانند چای، قهوه، لیکور، تنباکو حشیش و تریاک باید پرهیز کرد. در موارد شدید از گوشت و ادویه باید پرهیز کرد. شیر، میوه، قرص کامل نان را وقتی که به بیمار احساس اشتها دست داد و یا درحالات دیگر باید به بیمار رساند.

هر گاه که بیمار احساس تشنگی نمود باید آب نارگیل، شربت، آب میوه و آب خالص به وی نوشاند. مواد بسیار داغ یا سرد نباید داده شود. از تجویزآب گازدار درخلال درمان باید بر حذر بود.

۶) اطاق بیمار باید آرام و تهویه هوای آن مناسب باشد.

۷) حمام آب نه سرد و نه گرم و مالش دادن بیمار زمانی توصیه می شود که بیمار نتواند فعالیت کند یا برای کسب گرمای آفتاب بیرون قدم بزند.

۸) اشخاص حساس و ناتوان و کودکان را نباید با شدت معالجه کرد. اگر آنها آب سرد را تحمل نمی نمایند، آب گرم یا ولرم را باید بکاربرد. ولی باید آنها بتدریج با آب سرد عادت کنند و این امر می تواند برای پائین افتادن درجه حرارت بدن، مرحله به مرحله برای حصول به نتایج موفقیت آمیزتر مؤثر افتد.

۹) اگر بیمار احساس سرما و لرز کرد، آب سرد نباید بکار برد. باید او را بوسیله حوله ماساژ داد یا او را به ورزش و یا حرکات سریع دستها و سایر قسمتهای بدن یا قدم زدنهای تند یا جریان آب گرم و غیره وا داشت.

مصرف آب سرد را نباید زیاد تکرار کرد و باید فواصل زمانی کافی برای بروز واکنش در بدن برقرار کرد.

۱۰) خاطر باید آسوده و راحت باشد.

۱۱) درمان بیماریهای مزمن باید مطابق با دوره زمانی بیماری و به اندازه کافی تداوم پیدا کند.

۱۲) حتی پس از معالجه، از عواملی که احتمال عود بیماری را افزایش دهد، باید اجتناب نمود.

۱۳) تمام حوله ها، پتوها، ملحفه ها و غیره را باید شستشو در آفتاب پهن کرد.

۱۴) بهترین جنس ملحفه مرطوب ابریشم خام است. چنین محصولی چندان گران نیست و زمانی که نتوان ملحفه های سرد و زبر را بکار برد، از آن می توان استفاده کرد.

مواد بافتنی نرم آب را بهتر می کشد و باید آن را بدقت دور بدن پیچاند. لازم است دو ملحفه در دسترس داشت که یکی در نوبت شستشو و دیگری در نوبت کار باشد.

استعمال ملحفه ها ممکن است آنها را آلوده سازد و بایدآن را در آب نیم گرم یا آب و صابون که از جوزهای گیاهی بدست می آید شستشو داد و سپس با آب سرد آب کشید و درآفتاب پهن کرد که خشک شود.

۱۵) پتوها را باید تکاند و در آفتاب و در معرض هوا نوبت به نوبت قرار داد. آنها را نیز باید شستشو داد.